cecha charakteru

См. также в других словарях:

• cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… …   Słownik języka polskiego

• cecha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. cesze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś, co wyróżnia lub charakteryzuje (spośród innych obiektów; pod jakimś względem) pojedyncze okazy i klasy istot żywych, rzeczy, a także… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wada — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wadzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ujemna cecha charakteru; przywara, słabość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wada charakteru. Ukrywać swoje wady. Być bez wad. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• autokratyzm — m IV, D. u, Ms. autokratyzmzmie, blm 1. → autokracja 2. «władczość jako cecha charakteru» …   Słownik języka polskiego

• flegmatyczność — ż V, DCMs. flegmatycznośćści, blm «cecha charakteru przejawiająca się w stałym spokoju, powolności, obojętnym i słabym reagowaniu na bodźce zewnętrzne» …   Słownik języka polskiego

• prawdomówność — ż V, DCMs. prawdomównośćści, blm «cecha charakteru człowieka prawdomównego; mówienie prawdy» Rozbrajająca, naiwna prawdomówność. Prawdomówność rozmówcy, świadka w sądzie …   Słownik języka polskiego

• siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …   Słownik języka polskiego

• śmieszność — ż V, DCMs. śmiesznośćści 1. blm «charakter tego, co jest śmieszne, co wywołuje śmiech, co zasługuje na wyśmianie; komiczność, zabawność» Był systematyczny aż do śmieszności. Narazić się na śmieszność. Okryć się śmiesznością. 2. lm D.… …   Słownik języka polskiego

• wada — ż IV, CMs. wadzie; lm D. wad 1. «ujemna cecha charakteru, przywara» Drobna, przykra, dokuczliwa wada. Wady narodowe, społeczne. Człowiek bez wad. Mieć jakąś wadę. Wytykać czyjeś wady. 2. «brak, uszkodzenie obniżające wartość jakiegoś przedmiotu;… …   Słownik języka polskiego

• cnota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. cnocie; lm D. cnót {{/stl 8}}{{stl 7}} pozytywna cecha charakteru; zaleta; przymiot; wartość wyższa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cnota uczciwości, skromności. Cnoty biblijne, obywatelskie, towarzyskie. Ktoś jest… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lenistwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. lenistwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cecha charakteru polegająca na niechęci do pracy, działania; opieszałość, ospałość, gnuśność, próżniactwo : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień